رابرت گیتس (وزیر دفاع آمریکا) میگه:
باید بگویم تنها چیزی که در مقابل نیم میلیون دلار به دست آوردیم، یک خلاصهی غیر قابل تلفظ (DIMHRS) بود.
سیستم دفاعی یکپارچه منابع انسانی نظامی (DIMHRS)، بزرگترین برنامه طرحریزی منابع سازمانیای بود که تا به حال پیادهسازی شده است. قرار بود این سامانه جایگزینی برای بیشتر از 90 سیستم دیگه باشه. در سال 2009 و در اولین گام، سیستم به آب انداخته شد. اما به دلیل تاخیرهای زیاد، مشکلات فنی و دیگر مسائل، در سال 2010 و بعد از 10 سال و 850 میلیون دلار هزینه، این پروژه کنسل شد.
گاهی باید به روندها نگاه کرد و تفاوتها رو تحلیل کرد. اگر پروژه بیشتر از حدِ تعریف شده و معقول طول بکشه یا هزینه تولید کنه، میشه ترمز پروژه رو کشید و شکست و اتمام اون رو اعلام کرد. پایان پروژه همیشه ایجاد یک خدمت یا محصول نیست.
تا حالا فکر کردید که چرا پروژههای دولتی و حتا خصوصی ما کمتر شکست میخورند؟
دو حالت بیشتر نداریم. یا مدیریت ما در نوع خود بهترین عملکرد رو داره و یا کسی نیست که بگه این وضعیت کار از نظر زمانی، مالی و خروجی، خارج از طرح اولیه است. ممکنه برای تمام شدن همچین پروژههایی که با این روند هزینهای و زمانی پیشرفت میکنند، مجبور به تحمل تغییر چند ده درصدی محدودهها باشیم.
2 دیدگاه. همین الان خارج شوید
شاید اگه کیس مصلای تهران رو با اعداد و ارقامش میاوردی، بیشتر خرابی اوضاع رو نشون میداد
پروژه ای که بعد سی سال، هنوز در حال اجراست و هر سال هم میلیاردها بودجه براش بریده میشه!!
وقتی در دولت های پیشرفته همچین اتفاقی میوفته که دیگه همه می تونند از حفظ حدیث مفصل بخوانند از این مجمل!
من با نمونه هایی که پروژه در زمان کوتاه ولی با چند برابر هزینه تموم شده، بیشتر مشکل دارم.اصلن هرجا محصول یا خدمت هدف گیری شده برای پروژه، هدف اصلیش نباشه، نباید دنبال کارایی گشت.